Historia piecy chlebowych

 Chleb były charakterystycznym znakiem dawnych czasów. W Biblii o chlebie pisano jako symbol, teraz każdego dnia większość z nas zaczyna dzień od jego kromki. Tak jest od dawnego czasu aż po dzisiejszy dzień. Piece do wypieku chleba stały się popularne dopiero w starożytnym Rzymie, za czasów panowania Oktawiana Augusta gdzie wyliczono ich ok. 300. Produkcją przemysłową chleba w średniowieczu zajmowały się klasztory i cechy miejskie. W XII wieku pojawiły się pierwsze młyny. Na początku zazwyczaj chleb powstawał w warunkach domowych, jak np. u Izraelitów płaskie placki mace a u Słowian kołacze.

  Z czasem chleb przeobraził się w pulchne bochenki. Przeważnie powstawał przez pieczenie w popiele w późniejszych latach na rozgrzanych kamieniach, rusztach i blachach. Pierwsze domowe piece chlebowe pojawiły się w Egipcie miały one stożkowaty kształt i były obudowane cegłami. W Rzymie budowano piece zamknięte z łukowatymi stropami, ten typ pieców jest rozwijany i kontynuowany przez wieki. W dzisiejszych czasach powstają one w domach, w ogrodach i w restauracjach, pełnią funkcję pieczenia chleba, pizzy a nawet wędzenia wędlin.